Ο Luis Bunuel σημειώνει στην αυτοβιογραφία του:
"Πριν αρχίσει η διάλεξη (σημ: μια διάλεξη για τον κινηματογράφο που έδωσε ο Bunuel το 1928 στη Μαδρίτη), είπα στον Πεπίν Μπέγιο (σημ: ο Πεπίν Μπέγιο ήταν ο Πεπίν Μπέγιο) ότι η στιγμή μου φαινόταν πολύ κατάλληλη για να αναγγείλουμε, μπροστά σ' αυτό το αξιόλογο κοινό, την έναρξη ενός μεγάλου διαγωνισμού εμμηνόρροιας και να απονείμουμε και πρώτο βραβείο. Αλλά η σουρεαλιστική αυτή πράξη δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ."
Τι κρίμα...
10 comments:
ανησυχώ πολύ για σένα
Γιατί;
Ωστε αυτος ειναι ο Πεπιν Μπεγιο....
Ανησυχώ!
Δε βλέπεις εφιάλτες τα βράδια μ' αυτά που διαβάζεις;
Εννοώ : Το αστρολούλουδο, οι χαζομάρες του Λουις Μπουνιουέλ (εντάξει, είχε κι αυτός το δικαίωμα να πει μια χαζομάρα στη ζωή του)
@loucretia: Όχι, δεν είναι αυτός ο Πεπίν Μπέγιο. Τον μπερδεύετε με τον Πεπίν Μπέγιο.
@τρελοκόριτσο: Θα το επαναλάβουμε: ο Πεπίν Μπέγιο δεν είναι εφιάλτης. Ο Πεπίν Μπέγιο είναι Πεπίν Μπέγιο.
And a rose is a rose is a rose...
Μπα, διαφωνώ και πάλι. Η ζωή θα ήτο βαρετή.
Απορώ πως σου κάθισε η Γουρούνα.
@Id: Η διαφωνία σας είναι σχεδόν αγγελική.
@the i-blog team: Με μπέρδεψε με τον Πεπίν Μπέγιο.
"Απορώ πως σου κάθισε η Γουρούνα."
XAXAXAXAXAXAX
ΑΥΤΟΣ είναι σουρρεαλισμός. Όχι οι παπαριές του Μπουνιουέλ.
Το κειμενάκι επιπέδου Βέλιου χωρίς πίπα. Αλλά οι σημειώσεις, περιωπής.
Post a Comment