μ' αρέσει που ένα γράμμα εν προκειμένω το Ρ μπορεί να στολίσει οποιδήποτε σκέψη με έναν αέρα λέπτότητας και χιούμορ. Αν χρειάζεσαι και λίγο extra βάζεις δύο Ρ. Βέβαια εμένα η μετέρα μου όταν ήμουν μικρή μου έλεγε την υπογραφή μου και το Ρ μου να μην τα βάζω οπουδήποτε. Δεν μπόρεσα ποτέ να σπάσω αυτό τον φραγμό, και έτσι η αμείλικτη τελεία με καταδικάζει να κυριολεκτώ πάντα.
ο κύριος Βιολάρης μας πήρε από το χέρι με ένα ντροπαλό χαμόγελο και μας έδειξε πως να μεταιωριστούμε στο ημίφως σα τις φιγούρες του goya. Σ' αυτό δεν ντράπηκε καθόλου.
το ονομά μου παρόλα αυτά έρχεται από την jamaica ενώ το όνομα του blog σας έχει πιο συγκεκριμένη σχέση με την Τρανσυλβανία.
μιλώντας για ανατριχιστικούς μεταιωρισμούς εξάλλου μπορούμε να θυμηθούμε:
Flying Robert
When the rain comes tumbling down In the country or the town, All good little girls and boys Stay at home and mind their toys. Robert thought; "No, when it pours, It's better out of doors." Rain it did, And in a minute Bob was in it; Here you see him, silly fellow, Underneath his red umbrella!
What a wind! Oh! How it whistles Through the trees and flowers and thistles! Oh! It has caught his red umbrella! Now look at him, silly fellow, Up he flies to the skies! No one heard his screams and cries! Through the clouds the rude wind bore him, And his hat flew on before him; And the hat went up so high, That it really touch'd the sky.
Soon they got to such a height, They were nearly out of sight. No one ever yet could tell Where they stopp'd or where they fell. Only this one thing is plain, Bob was never seen again...
ανθρωπολόγοι λένε ότι το ανθρώπινο χαμόγελο (το οποίο δεν έχουν τα υπόλοιπα ζώα) είναι απομεινάρι και εξέλιξη της αρχέγονης έκφρασης που σχηματίζεται στο πρόσωπο των πρωτευόντων σε περιπτώσεις μεγάλου φόβου.
ο Ligeti πάντως συνηθίζει να χορεύει τους εύθυμους χορούς του με μακάβριες παρέες.
23 comments:
Από την -υπέροχη- ποιητική συλλογή "Πέρα απ' τη μέρα", εκδ. Γαβριηλίδης, Αθήνα 2005.
Ax, Γαβριηλίδης... Έχεις διαβάσει το "Ημερολόγιο μιας αιωνιότητας" του Μάρκαρη; Για την ταινία του Τεό. Λατρευτικά handmade έκδοση. Σχεδόν παλπ.
Νομίζω πως ζηλέψατε τον "Αφρό" μου...
e-Lawyer, ευχαριστούμε για την πρόταση. Ελπίζουμε να είναι τόσο υπνωτική όσο ακούγεται.
The iblog team, όντως, αφρίσαμε από τη ζήλια μας.
Με τον Μιχαλη Βιολαρη καμια σχεση;
:-ΡΡ
τς τς τς...
μ' αρέσει που ένα γράμμα εν προκειμένω το Ρ μπορεί να στολίσει οποιδήποτε σκέψη με έναν αέρα λέπτότητας και χιούμορ. Αν χρειάζεσαι και λίγο extra βάζεις δύο Ρ. Βέβαια εμένα η μετέρα μου όταν ήμουν μικρή μου έλεγε την υπογραφή μου και το Ρ μου να μην τα βάζω οπουδήποτε. Δεν μπόρεσα ποτέ να σπάσω αυτό τον φραγμό, και έτσι η αμείλικτη τελεία με καταδικάζει να κυριολεκτώ πάντα.
ο κύριος Βιολάρης μας πήρε από το χέρι με ένα ντροπαλό χαμόγελο και μας έδειξε πως να μεταιωριστούμε στο ημίφως σα τις φιγούρες του goya. Σ' αυτό δεν ντράπηκε καθόλου.
Υπερβολικός αλτρουισμός. Απάνθρωπο.
She is a dracula, οι εικαστικοί σας μετεωρισμοί είναι σχεδόν το ίδιο ανατριχιαστικοί με το όνομά σας.
Id, έτσι είναι -απάνθρωπο κυρίως για το χώμα.
Κ εγώ νόμιζα πως ο νεαρός μας φίλος iblog μίλαγε για τον "Αφρό των Ημερών" του Βιάν που για κάποιο μυστήριο λόγο μου θύμισε αυτο το ποίημα...
Είναι το δεύτερο ποίημα αυτού του μπλογκ που θυμίζει στους αναγνώστες τον εν λόγω αφρό.
Για να δούμε αν και το τρίτο ποίημα αποδειχθεί εξίσου αφροαναφορικό.
ίσως έχετε δίκιο. έχω όμως ωραίο χαμόγελο.
το ονομά μου παρόλα αυτά έρχεται από την jamaica ενώ το όνομα του blog σας έχει πιο συγκεκριμένη σχέση με την Τρανσυλβανία.
μιλώντας για ανατριχιστικούς μεταιωρισμούς εξάλλου μπορούμε να θυμηθούμε:
Flying Robert
When the rain comes tumbling down
In the country or the town,
All good little girls and boys
Stay at home and mind their toys.
Robert thought; "No, when it pours,
It's better out of doors." Rain it did,
And in a minute Bob was in it;
Here you see him, silly fellow,
Underneath his red umbrella!
What a wind! Oh! How it whistles
Through the trees and flowers and thistles!
Oh! It has caught his red umbrella!
Now look at him, silly fellow,
Up he flies to the skies!
No one heard his screams and cries!
Through the clouds the rude wind bore him,
And his hat flew on before him;
And the hat went up so high,
That it really touch'd the sky.
Soon they got to such a height,
They were nearly out of sight.
No one ever yet could tell
Where they stopp'd or where they fell.
Only this one thing is plain,
Bob was never seen again...
μουσική György Ligeti
Πάντως ο τρόπος που ο Ligeti μελοποίησε τους παραπάνω στίχους υπονοεί ότι μάλλον ξεκαρδίστηκε μαζί τους παρά ανατρίχιασε.
Αλλά εσείς μπορείτε κάλλιστα να ανατριχιάζετε μαζί τους -δε σας εμποδίζει κανείς!
Ευχαριστούμε πάντως που μας θυμίσατε το εξαίσιο αυτό ποίημα.
ανθρωπολόγοι λένε ότι το ανθρώπινο χαμόγελο (το οποίο δεν έχουν τα υπόλοιπα ζώα) είναι απομεινάρι και εξέλιξη της αρχέγονης έκφρασης που σχηματίζεται στο πρόσωπο των πρωτευόντων σε περιπτώσεις μεγάλου φόβου.
ο Ligeti πάντως συνηθίζει να χορεύει τους εύθυμους χορούς του με μακάβριες παρέες.
Υποψιάζομαι ότι, ένεκα της δρακουλοειδούς σας φύσεως, τείνετε να υπερθεματίζετε ως προς το macabre, ακόμη κι εκεί που το grotesque κάνει πάρτι.
Αλήθεια, ποιο είναι το αγαπημένο σας έργο του Ligeti;
εξαιτίας της δρακουλιάρικης φύσης μου έχω μια αδυναμία στους ανθώπινους λαιμούς και τις φωνές που βγάζουν.
'αφροαναφορικότηται', ligeti... καλέ εσείς είσθε εστετοδιανοούμενοι!
;-)
Μαρτυριάρη.
Μη το συζητας κυριε sensualmonk μου, για να δειτε τι τραβαμε κι εμεις...
λοιπόν πολύ συμπαθής τωόντι η συλλογή του νίκου βιολάρη -την ξεφύλλισα ενδελεχώς, αλλά δεν την αγόρασα-, surtout pour quelqu' un si jeune...
Αποκωδικοποίηση....: θρησκειών, μυθολογιών, ψυχής, σιωπής,.....
Σχηματοποίηση λόγου ("ποιημάτων" μου), κοσμογονία, θεογονία,.....
URL : www.siopi.gr
Γεια.....
Post a Comment