22.3.07

εννιά

συν ένα ποιήματα (blame sensual monk):

Μίλτος Σαχτούρης - H δύσκολη Κυριακή
Samuel Beckett - Νeither (εδώ η εισαγωγή από την όπερα του Feldman)
Gottfried Benn - Kleine Aster (εδώ η μτφ. του Αντώνη Τριφύλλη)
Paul Celan - Es war Erde in ihnen (εδώ η απαγγελία του ποιητή)
John Ashbery - Self-portrait in a convex mirror

Κ. Π. Καβάφης - Τα παράθυρα
e. e. cummings - since feeling is first
Charles Bukowski - The night I fucked my alarm clock
Roberto Juarroz - δύο ποιήματα από την "Κατακόρυφη ποίηση" (μτφ. Αργύρης Χιόνης, εκδ. "τα τραμάκια"):


Χτυπούν την πόρτα.
Όμως οι χτύποι ηχούν αντίστροφα,
σαν κάποιος να χτυπάει από μέσα.

Μην είμαι τάχα εγώ εκείνος που χτυπά;
Μήπως οι μέσα χτύποι θέλουνε
τους έξω χτύπους να καλύψουν;
Ή μήπως πάλι η ίδια η πόρτα
έμαθε νά 'ναι χτύπος
τις διαφορές για ν' απαλείψει;

Αυτό που έχει σημασία
είν' ότι πια δεν ξεχωρίζουν
ο χτύπος απ' τη μια μεριά
κι ο χτύπος απ' την άλλη.

*

Σκέφτομαι πως ετούτη τη στιγμή
κανένας δε με σκέφτεται μέσα στο σύμπαν,
πως μόνο εγώ με σκέφτομαι,
κι αν τώρα πέθαινα,
κανένας, ούτε ο εαυτός μου, δε θα με σκεφτόταν.

Κι εδώ αρχίζει η άβυσσος,
όπως όταν κοιμάμαι.
Είμαι το ίδιο μου το στήριγμα και μου το αφαιρώ.
Συμβάλλω στην επένδυση των πάντων με απουσία.

Ίσως αυτός να είν' ο λόγος
που το να σκέφτεσαι έναν άνθρωπο
είναι σα να τον σώζεις.

5 comments:

ou ming said...
This comment has been removed by the author.
sensualmonk said...

ευχαριστούμε εκ νέου

mondo said...

αν όμως τον σκέφτεσαι επειδή σκέφτεσαι τον εαυτό σου, τον σώζεις;;

un certain plume said...

Ναι. Τον ναρκισσισμό σου.

Anonymous said...

το ναρκισσισμό σου τον σώζει ο άλλος και όχι ο εαυτός σου, αν μιλάμε για δευτερογενή ναρκισσισμό.