αυτόχειρας από πείσμα

"Τον αποκαλούν αιώνιο ύπνο. Καθώς υποφέρω φριχτά από αϋπνίες, λέω να τον δοκιμάσω".

Με αυτή τη σκέψη του Max Aub αποφάσισε να θέσει τέλος στην άυπνη ζωή της η Ρενάτα Φούλμτσιχ. Άφησε μάλιστα υπόνοιες γι' αυτή την πρόθεση στον φίλο της Γκέοργκ, όμως αυτός το πήρε ανταγωνιστικά. "Πάμε στοίχημα ότι θα αυτοκτονήσω πρώτος;". Η Ρενάτα μάλλον δεν τον κατάλαβε -ύστερα από 3 νύχτες αϋπνίας άλλα σου λένε κι άλλα καταλαβαίνεις.

Έναν μήνα αργότερα ο Γκέοργκ κέρδισε το στοίχημα -πήδηξε στον Δούναβη. Η Ρενάτα, αφού ξεπέρασε το αρχικό σοκ ("και στό 'λεγα meine Liebe, ποτέ μην πηδάς στον Δούναβη χωρίς τα μπρατσάκια σου!") ορκίστηκε να μην ξαναπιάσει στα χέρια της βιβλία του Max Aub και, ίσως γι' αυτό, εγκατέλειψε οριστικά τις αυτοκτονικές της σκέψεις.

Άρχισε μάλιστα να κοιμάται και κανονικά.

Τέλος, ξαναανακάλυψε τις μικρές χαρές της καθημερινής ζωής, όπως το να στραγγαλίζεις το μωρό του γείτονα που δε σε αφήνει να κοιμηθείς ή να στραγγαλίζεις και τον ίδιο τον γείτονα, γιατί τελικά το να σκοτώνεις έχει περισσότερο ενδιαφέρον από το να αυτοκτονείς.