Σε μια κατάχρηση φιλαλήθειας, ένας φίλος μου αποκάλυψε σήμερα ότι είμαι νεκρός. Ξαφνιάστηκα λίγο -δεν το κρύβω- αλλά δεν είχα λόγους να μην τον πιστέψω· ο φίλος μου σε αυτά τα θέματα ήταν πάντοτε ειλικρινέστατος.
Αντί να μελαγχολήσω για την κατάστασή μου, όπως θα ήταν φυσικό, κυριεύτηκα από μία άγρια χαρά, η οποία ξέσπασε σε ακόμη πιο άγρια γέλια. Γέλια μέχρι θανάτου -αν μου επιτρέπεται ο πλεονασμός. Μάλλον με κατέλαβε αυτό το αίσθημα εξαίρετης ελαφρότητας που περιγράφει ο Blanchot στη "Στιγμή του θανάτου μου" και τα πάντα μου φαίνονταν γελοία -θανάσιμα γελοία. Σε αυτά περιλαμβανόταν και ο φίλος μου, ο οποίος προσπαθούσε να με παρηγορήσει με ακαταπόνητη περιπάθεια. Τον παρακάλεσα να σταματήσει το μελόδραμα και τον συμβούλεψα να πεθάνει κι αυτός, γιατί δεν ήξερε τι έχανε.
Τότε μου αποκάλυψε ότι μου είχε κάνει πλάκα -στην πραγματικότητα παρέμενα ολοζώντανος.
Δεν είναι να εμπιστεύεσαι τους φίλους σου.
43 comments:
Η φιλία είναι μια ανεξήγητη σχέση για τους ντετερμινιστές. Ο φίλος στην ιστορία προβαίνει σε μια εντελώς αναιτιολόγητη αποκάλυψη, χωρίς να σέβεται τη συστηματική θεωρία ενός Teubner ή έστω ενός απλού Habermas. Η προσκόλληση στο cult προσλαμβάνει στοιχεία ενός -ή και δύο, δεν θα τα χαλάσουμε- κεντρομόλου (για να μην πω φυγόκεντρου) ντερινταϊκού αποδομισμού: το αποδομίζειν ως αναπλάθειν το ανείπωτο. Νομίζω ότι με ένα βαζάκι νουτέλα (το τρίκιλο) όλα αναταξινομούνται.
Αχ, δεν καταλάβατε τίποτα!
Εσείς πεθάνατε στ’ αλήθεια. Ο φίλος σας σαν νέος Ορφέας κατέβηκε για να σας φέρει πίσω. Αυτός όμως ευτυχώς δεν υπέκυψε στα θανάσιμα καλέσματά σας. Φυσικά κάνει τα πάντα για να ξεχάσετε την ζοφερή σας εμπειρία. Εσείς όχι μόνο δεν καταλάβατε την ύστατη πράξη αγάπης του, αλλά τον χλευάζετε για τον μελοδραματισμό του. Αχ!
Αγαπητέ κύριε Plume,
Αυτη τη φιλία να τη διατηρήσετε ως κόρη οφθαλμού.. Πού θα βρείτε τέτοιο φίλο που να μπορείτε να μοιραστείτε την αγάπη σας για τη νεκρολογία..;
Εικάζω δε οτι ο φίλος σας κάτι θα ήθελε να κάνει σε σας trigger και σας αποκάλεσε νεκρό, μα όταν ειδε το effect των λόγων του, συνειδητοποίησε οτι όχι μόνο δεν τα κατάφερε, αλλά αντιθετως σας έφερε σε κατάσταση που ούτε περίμενε, ούτε επιθυμούσε.. και έτσι ηττημένος αναίρεσε τα λεγόμενα' του..
Κυριε e-laywer,
αναγνώρισα στο σχόλιο σας τις λέξεις: φιλία, ντετερμινιστές, φυγόκεντρος, κεντρομόλος, αναταξινόμηση , τρικιλο, νουτέλα..
Η προσπάθεια μου να αντιληφθω το νόημα οδηγησε στα παρακατω συμπεράσματα: 1) Χρειάζομαι εντατικά μαθήματα ελληνικών +φιλοσοφίας ή απλά το μη'νυμά σας ειναι κωδικοποιημένο..;) 2) Έχω καιρό να φάω νουτέλα.
@poor κλπ:
Νομίζω ότι είναι κάτι τρίτο. Έχετε υπερτιμήσει τη merenda.
Μπα, ούτε αυτό είναι..Merenda έχω να φάω τουλάχιστον τετραετία...;)
Μα αυτό είναι το πρόβλημα: την έχετε τόσο "ψηλά" που αρνείστε να την φάτε.
Δεν είναι να εμπιστεύεσαι τους φίλους σου, εκτός κι αν είναι νεκροί. Από σήμερα είμαι κι εγώ νεκρή, κύριε Plume, και πράγματι νιώθω πανάλαφρη.
το κειμενάκι είναι πάντως απείρος καλύτερο από την όποια νουτέλα.
μ'άρεσε.
Εγώ θα προτιμούσα να καταλήγαμε στο:
Τότε μου αποκάλυψε ότι μου είχε κάνει πλάκα -στην πραγματικότητα ήταν κι εκείνος νεκρός.
Λάτρης του happy end γαρ.
Είναι προφανές ότι ούτε σεις, ούτε ο φίλτατος φίλος σας είστε εξοικιωμένοι με τη διεθνή βιβλιογραφία.
άραγε, υπάρχει ζωή πριν απ΄το θάνατο?
άραγε υπάρχει ζωή μετα το posting ?
(plume τέλειο κείμενο)
Αναρωτιέμαι ο θάνατος έχει φίλους;
Το γέλιο γνωρίζει τον θάνατο;
Οι φίλοι σου γελάνε;
βλεπω οτι το φερετε βαρεως ,αλλα παροτι φιλοι που κανουν τετοιες πλακες δεν ειναι φιλοι αλλα φιδια,να φροντισετε να τους απομακρυνετε παραυτα αγαπητε μου un certain plume ,εγω σας αγαπω dead or alive!:)
Έπρεπε να του τραγουδήσετε το λαϊκόν άσμα του συρμού:
Σκότωσες έναν πεθαμένο!
Μα τι ζωή, Θεέ μου!
"I am dead and it gives one such a wonderful uncluttered perspective. We have a saying up here: Life is wasted on the living."
Zaphod the 4rth, από το The restaurant at the end of the universe του D. Adams.
θα τον εκδικηθούμε. θα τον καλέσουμε σε δείπνο, θα τον πείσουμε να αυτοακρωτηριαστεί για να αποδείξει τα φιλικά προς ημάς αισθήματα κ στη συνέχεια, θα τον ταίσουμε τη σάρκα του... 8-)
Αθήναιε να του πείσετε να προτείνει ο ίδιος το κομμάτι που θεωρεί πιο νόστιμο, έτσι επειδή ο Thrass μου θύμισε το The restaurant at the end of the universe.
Αααα, δεν ειναι ν' αφηνει κανεις σχολια σ' αυτο το μπλογκ. Κινδυνευει ανα πασα στιγμη να βρεθει εξαφανισμενος και μαγειρεμενος απο τα χερακια του Αθηναιου!!
:-ΡΡΡ
e-Lawyer, έχετε απόλυτο δίκιο, η νουτέλα είναι η καλύτερη φίλη του ανθρώπου.
She is a dracula, στα θέματα θανάτου είστε αν μη τι άλλο ειδήμων (ως εκ της φύσεώς σας), οπότε θα θα υπομείνω αδιαμαρτύρητα την ερμηνευτική σας βία.
Poor misguided fool, χρειάζεστε επειγόντως νουτέλα.
Ou Ming, στέλνετέ μας καμιά ανταπόκριση από εκεί που βρίσκεστε :)
Ροΐδη, σας ευχαριστώ, αλλά επιτρέψτε μου να μεροληπτήσω υπέρ της νουτέλας.
The iblog team, κι εγώ τυγχάνω λάτρης του happy end, αλλά αυτό δυστυχώς (μπορεί και ευτυχώς) δε με λατρεύει καθόλου.
Κουκουζέλη, οι βιβλιογραφικές σας παραπομπές είναι θανάσιμα καίριες.
Koritsi oksi, το σωστό ερώτημα δεν είναι αν υπάρχει ζωή πριν από τον θάνατο, αλλά αν υπάρχει blogging μετά τον θάνατο.
Ελέφαντα, δεν ξέρω αν υπάρχει ζωή μετά το posting, αλλά ας μην είμαστε αχόρταγοι -ας αρκεστούμε στο posting.
GGL, η απάντηση και στα τρία σας ερωτήματα είναι κάτι παραπάνω από προφανής: 42.
Dryada, με συγκινείτε :)
Ιφιμέδεια, δυστυχώς αγνοώ αυτό το υπέροχα νεκροφιλικό άσμα.
Thrass, τέλειο (εκτελεστικό) απόσπασμα.
Αθήναιε, και εννοείται ότι μετά θα τον φάμε εμείς. Ε; Ε;
Λουκρητία, δεν υπάρχει καλύτερος θάνατος από το να βρεθείς εξαφανισμένος και μαγειρεμένος από τα χεράκια του Αθήναιου.
οι γνώσεις μου πάντα στη διάθεσή σας. Αν και δε νομίζω ότι ένας δ. είναι ειδήμων στα θέματα θανάτου, όπως και ένας άνθρωπος δεν είναι ειδήμων στα θέματα ζωής.
" Μολαταύτα σε λίγο θα πεθάνω εντελώς επιτέλους [...] Έχω αυτό το προαίσθημα, το έχω εδώ και λίγες μέρες τώρα, και το εμπιστεύομαι. Αλλά σε τι διαφέρει τάχα αυτό από όλα εκείνα που με εξαπατούν από την ώρα που γεννήθηκα; "
Samuel Beckett, Ο ΜΑΛΟΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ
(με αγάπη)
She is a dracula, δίκιο έχετε -ωστόσο εγώ θα συνεχίσω να εμπιστεύομαι τις νεκρολογικές σας κρίσεις. (Καλορίζικο το blog σας!)
Love is porn, υπέροχο απόσπασμα. Ευχαριστούμε :)
ευχαριστώ. Έγινα και εγώ μπλε.
ευχαριστώ. Έγινα και εγώ μπλε.
μήπως απλώς είμαστε όλοι νεκροί και δεν το ξέρουμε?...
Ενδιαφέρων εκτός από τη νεκρολογία μπορεί να παρουσιάσει και η θανατοδρομία:
θρυλικό θανατοδρόμιο The
Fabulous Race-Track of Death
(Instrument Very Dangerous to the Eye)1939 Roberto Matta.
Τελικά αποποιηθήκατε την ατάκα-κεραυνό...
Ας είναι, συγχωρείστε.
Ο e-lawyer πάντως μου θυμίζει τον εν λόγω φίλο σας... άλλοι είναι απαρηγόρητοι εν ζωή, και άλλοι γελούν χαιρέκακα πασαλειμμένοι με νουτέλα.
Αθήναιε, έχετε δει την σκηνή από το Hannibal όπου ο αξιαγάπητος Δρ. Λέκτερ ταΐζει τον αστυνομικό τα μυαλά του ροδοψημένα; Περιμένω το κανιβαλιστικό σας κείμενο με κομμένη την ανάσα...
δε νομίζεις ότι έφτασε ο καιρός να κάνεις κανένα καινούριο ποστ;
άντε, άντε...
Εχμ...
Αγαπητέ certain plume, ο αξιαγάπητος - κατά τα άλλα, ελπίζω – φίλος σας επανέφερε στην επιφάνεια το ερώτημα που απασχόλησε επί αιώνες την ανθρωπότητα:να ζει κανείς ή να μη ζει όντας πεθαμένος;
Δεν είμαι εγώ που θα απαντήσω. Αν και θα ήθελα. Και ο φίλος σου το ίδιο (Δεν θέλει αλλά θέλει ... να απαντήσει). Σου απάντησα;
αντε κυριε plume αρχισατε τις διακοπες απο τωρα ?
γυριστε πισω παραυτα,γραψτε ενα νεο post και μετα θα μπορειτε να συνεχισετε τις vacances σας αναποσπαστος.:)
Πραγματικά πολύ ωραίο κείμενο.
και πόσο ταιριαστή η αναφορά στον Μπλανσό - εξίσου ενδιαφέρουσα η γνώμη του για τη φιλία του με τον Μπατάιγ.
G help me, ας μη ματαιοπονούμε, οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα είναι πιο ανύπαρκτες κι απ' το σημείο G.
Δρυάδα, υπομονή, ο Σεπτέμβριος δεν είναι και τόσο μακριά!
Μαρκησία του Ο., σας ευχαριστώ (θα με υποχρεώνατε αν μου λέγατε τη γνώμη του Μπλανσό για τη φιλία του με τον Μπατάιγ).
Ελάτε τώρα που αρχίσατε διακοπές!!! Κ ποιος θα τραγουδήσει την ανοησία του καλοκαιριού;
Αθήναιε και λοιποί φίλοι/ες, συμπαθάτε με, αλλά θα αργήσω λίγο να ξαναποστάρω.
(Summertiiime and the blogging ain't easy...)
Η γνώμη του πάει κάπως έτσι:
"Η φιλία, αυτή η σχέση χωρίς εξάρτηση, χωρίς επεισόδια,
όπου μολαταύτα εισέρχεται ολόκληρη η απλότητα της ζωής, περνάει από την αναγνώριση της κοινής παραδοξότητας που δεν μας επιτρέπει να μιλήσουμε για τους φίλους μας, αλλά μόνο να τους μιλήσουμε, όχι να τους κάνουμε θέμα συζήτησης (ή άρθρων), αλλά κίνηση συνεννόησης όπου, καθώς μιλάμε, διατηρούν, ακόμα και μέσα στην πιο μεγάλη οικειότητα, την άπειρη απόσταση, αυτό τον θεμελιακό χωρισμό με αφετηρία τον οποίο αυτό που χωρίζει γίνεται σχέση."
αν δεν απατώμαι, το κείμενο για τη φιλία είναι εισαγωγή στην ελληνική έκδοση του Ηλιακού Πρωκτού του Μπατάιγ (εκδόσεις Ύψιλον).
καλημέρα :)
Εξαίρετον!
καλημέρα :)
Δε μου λες, ακομα να τελειωσει ο μηνας του μελιτος με τον ατμομαγειρα;;;
Αηδια πια καταντησε ο ερωτας σας!! Για ροβολα (προστακτικη του ροβολαω-ω) προς τα κατω γιατι μας εχεις κανει τα νευρα σωμιε!
Αγαπητέ,
τελευταίως φοβούμαι μην στ' αλήθεια είστε νεκρός.
"Μια είναι η ουσία δεν υπάρχει αθανασία" λέγει το τραγουδάκι.
Μην βιάζεστε θα έρθει η σειρά σας.
Εσείς ξεχάσατε τον Χάρο στην αφήγησή σας αλλά εκείνος δεν ξέχασε εσάς.
Ο Χάρος δεν κάνει διακρίσεις σε ευγενείς και αγενείς.
Όλοι μας ίδιοι του είμαστε.
Ψυχές για περισυλλογή.
Ο Χάρος δεν παίρνει απο σάπια, ούτε άγουρα.
Για περισσότερες πληροφορίες απο τις συνήθειες του Χάρου δείτε
Διγενής Ακρίτας, και τις "Εφτά Σφραγίδες" του Μπεργκμαν.
Παρεπιμπτόντως (τι ωραία λέξη, οδηγείται όμως στον Άδη των ξεχασμένων λέξεων και τον αφανισμό) προτιμάτε την γαλλική κρέμα κάστανο απο την κρέμα φουντούκι.
Αυτό ήταν το μόνο μυστικό ζωής που μπόρεσα να εκμαιεύσω απο τον Χάρο.
Thank you my dear axiopoino.
It stands corrected!
Το σωστό να λέγεται .)
Post a Comment