30.4.07

α, η τσαγέρα...

ή βραδινός απολογισμός κινέζου αυλικού.


Έσπασα μία τσαγέρα πορσελάνινη
την ώρα που βιαστικός, κι
ωστόσο εύχαρις, βάδιζα προς
τον αυτοκράτορα για να
υποβάλω τα σέβη μου
γλύστρισα σε μια εκ των
ματωμένων αποφάσεων.
Ο επιφορτισμένος με το
καθήκον της ευταξίας αυλικός
δεν την πρόσεξε πάνω στον πορφυρό
διάδρομο.
Εκεί σκόνταψα· ευτυχώς αυτό
μου το παραπάτημα εκλήφθη
ως υπόκλιση: είμαι πάντα χαριτωμένος
ακόμη κι όταν πέφτω
ωστόσο, κι ας την κρατούσα με
δυο χέρια,
μια τσαγέρα πορσελάνινη έσπασα.


(Σ. Λ.)

9 comments:

houli_v said...

Ευτυχώς η τεχνολογία έχει προοδεύσει
και υποδήματα υπάρχουν με πάτους ειδικούς
και πλέον δε γλιστρούμε
όπου επάνω και αν πατούμε

Anonymous said...

Πάλι καλά που δεν έσπασες καμιά ματωμένη απόφαση...

un certain plume said...

Houli v, ευτυχώς για τα πατώματα, κρίμα όμως για τους ορθοπαιδικούς.

Irini, δεν είμαι εγώ ο κινέζος αυλικός, αν αυτό υπονοεί το δεύτερο πρόσωπο του ρήματος.

Anonymous said...

Πόνταρα στο χιούμορ σας monsieur Plume. Excusez-moi. Enchantee en tout cas.

anonymous said...

Πολύ καλό!

Yellow Kid said...

Απο τότε, βάλανε και την κινέζικη ταμπέλα:

Mi
nd

t
h
e

Tea
Pot

;)

Anonymous said...

Πρόκληση –πρόσκληση για σένα, απ’ τα βάθη της ερήμου (http://erimosiparalia.blogspot.com) . Θα σας ξεπρουστιάσω άτιμοι μπλόγκερς!

un certain plume said...

Anonymous, θα επαυξήσω.

Yellow Kid,
;
)

Σαμμάνε, ξεπρούστιασμα εξετελέσθη.

sensualmonk said...

[lαμπρά, en tout cas: εύχαρίς τε και ξινός ;-)]