Δεν ξέρω αν ο Cage είχε εντρυφήσει στον Kafka, πάντως το 4'33'' είναι πιστή εφαρμογή ενός αφορισμού του: στον αγώνα ανάμεσα σε σένα και τον κόσμο υποστήριζε τον κόσμο.
Δεν είναι τυχαίο που το έργο αυτό είναι ίσως το βαρετότερο στην ιστορία της μουσικής: ο κόσμος δεν είναι και ο μεγαλύτερος καλλιτέχνης του κόσμου -για την ακρίβεια είναι μάλλον ο χειρότερος.
15 comments:
Βαρετό το 4:33;;!!Εγώ το θεωρώ το απόλυτο έργο για πιάνο.
Τοχει τ' ονομα φαινεται, ολοι οι Cage βαρετοι ειναι :-ΡΡΡ
"ο κόσμος δεν είναι και ο μεγαλύτερος καλλιτέχνης του κόσμου" επειδή θεωρεί ότι είναι ο καλύτερος........ μπορεί να είναι βαρετή η σιωπή αλλά σε αναγκάζει να σωπάσεις, έστω για λίγο.
Anonymous, αυτά δεν είναι αμοιβαίως αποκλειόμενα.
Loucretia, δεν ξερω σε ποιον Cage αναφέρεστε, πάντως ο John κάθε άλλο παρά βαρετός ήταν. Υπήρξε και δημιουργός μερικών εξαίρετων αριστουργημάτων (ιδίως προς το τέλος της ζωής του -βλ. "103"). Το 4'33'' είναι περισσότερο φάρσα παρά έργο.
Mondo, η σιωπή δεν είναι βαρετή. Το 4'33'' αποτυγχάνει ως έργο ακριβώς επειδή αδυνατεί να συλλάβει τη σιωπή -η οποία βεβαίως είναι ανέφικτη.
Νομίζω ότι Λίγκετι έγραψε επηρεασμένος αργότερα ένα ακόμα καλύτερο έργο,το "0'00".Αν και φαντάζομαι ότι δεν θα πολυάρεσε στον Κέητζ.
nomizw pws to 4:33 de filodoxei na syllavei mia apolyth siwph -yparxei allwste?. Antitheta, h siwph toy Cage ws kallitexnh prokalei ton akroath na vgei apo thn pathhtikothta toy, na ftiaxei th dikh toy synaylia epilegontas apo toys pollos hxoys poy yparxoyn kata to sygkekrimeno xroniko diasthma. Mhn xehwrizontas to ypshlo aisthhtiko ergo mias idiofyias apo thn kathhmerinothta, apodexomenos ton kosmo oxi ws kallitexnh aparaithta alla ws kosmo, o Cage mas mathainei pws oloi mporoyme na maste parontes ston kosmo ayton, ki energhtikoi na ton metatrepoyme se synaylia. H siwph toy mas dinei fwnh- kai mas afoygkrazetai.
Αχχχχ... μικρέ μου Plume. Ο Κλούβιος είναι πλακατζής βρε, κι εσείς την πατήσατε σαν τη Σουβλίτσα...
Anonymous 1, δεν ξέρω αν άρεσε στον Cage, πάντως εγώ το προτιμώ.
Anonymous 2, δε διαφωνώ. Απλώς, ως φύσει οκνηρός, θέλω το έργο τέχνης (έστω, αντιτέχνης) να μου προσφέρεται ολοκληρωμένο κι όχι να με καλεί να το συνδημιουργήσω.
Idάκι, δεν ξέρω ποια είναι η Σουβλίτσα αλλά μάλλον έχετε δίκιο (όπως πάντα άλλωστε).
Ο έρωτας του Κέιτζ για την τέχνη του δεν κρύβεται,
όπως και ο βήχας του κοινού.
Μου θύμισες το Elizabeth my dear των Stoneroses... Στην ίδια λογική με κάτι παραπάνω σε μουσική και στίχους από το 4΄33΄΄...
Ou ming, κάποιος θα πρέπει επιτέλους να κόψει τον βήχα στο κοινό. Κάνει μεγάλη χαλάστρα στον έρωτα (με τον ύπνο).
Irini, δυστυχώς αγνοώ το κομμάτι.
Είναι στο πρώτο το τους cd που είναι και το I wanna be adored...α με κάτι τέτοια αποκαλύπτονται οι ηλικίες αλλά όπως λέει η Fanie Ardant σε παρατήρηση δημοσιογράφου ΄΄έχετε πολύ γοητευτικές ρυτίδες΄΄ ΄΄είναι όλες δικές μου΄΄ και μένα δικά μου τα χρόνια και οι μουσικές από 80's και πλέον. Πάω να παίξω μουσικές και μουσικές παύσεις καληνύχτα καλέ μου βάλλσαμο (βαρύ το λ από Σαλονίκη) τα κείμενα σου
Δηλαδή όταν σφηνώνει παξιμάδια στις χορδές του πιάνου, τα παξιμάδια συνειδητοποιούν ότι έχουν κι αυτά φωνή και λόγο στον κόσμο; Ποτέ δεν τον κατάλαβα αυτό τον άνθρωπο, παρ' όλο που είναι αβανγκάρντ ;-P
4min 33sec = -273 C = το απολυτο 0, που δεν μπορει ποτε να επιτευχει γιατι απλα εκει σταματαει η κινηση των μοριων, αρα και η ζωη. Ετσι το 4'33'' ειναι απλα ενα εννιολογικο εργο, ενα σχολιο στην απολυτη ησυχια που ποτε δεν μπορει να υπαρξει. Απλα και ωραια.
Σαν ιδέα την έβρισκα πολύ δήθεν. Μέχρι που μία μέρα στην τηλεόραση είδα (πριν 2 χρόνια νομίζω) live από τα proms μια εκτέλεση του. Με συγκίνησε πολύ. Είναι ίσως το μόνο έργο που πάντα ακούγεται τόσο μα τόσο διαφορετικό σε κάθε εκτέλεση. Η σιωπή του κόσμου, μια αναμονή απρόσμενη, με την σκέψη τι ακούω τώρα το κάνουν μοναδικό.
Post a Comment