Όπως οι περισσότεροι άνθρωποι, έτσι κι εγώ, έχω δώσει ονόματα και στις δυο μου παντόφλες.
Δυστυχώς ανήκω σε αυτούς που θυμούνται κυρίως πρόσωπα (εν προκειμένω παντόφλες) και όχι ονόματα, οπότε μη ρωτήσετε πώς λένε τις παντόφλες μου, γιατί δε θυμάμαι.
Με παρηγορεί βέβαια το ότι ανάλογη απώλεια μνήμης παρουσίαζε και ο Antonin Artaud. Ο οποίος τα δέκα τελευταία χρόνια της ζωής του (που τα πέρασε έγκλειστος σε ψυχιατρεία) επαναλάμβανε συνεχώς στα παραληρήματά του τη λέξη "παντόφλα" -προφανώς επειδή δε θυμόταν το κανονικό της όνομα.
Ίσως όμως και να το θυμόταν, και να απέφευγε να το χρησιμοποιεί επειδή την είχε ερωτευτεί: όλοι γνωρίζουμε ότι όταν ερωτευόμαστε μια παντόφλα ερωτευόμαστε ταυτόχρονα και όλες τις παντόφλες του κόσμου· οπότε τα συγκεκριμένα ονόματα δεν κάνουν τίποτα παραπάνω από το να φλυαρούν.
Το είπε καλύτερα και ο cummings: ο ρόλος του έρωτα είναι να επινοεί την ανοικειότητα.
46 comments:
Ο Artaud (πρώτη φορά τον ακούω)μάλλον έφαγε καμιά παντόφλα στο κεφάλι απο κάποια αγαπημένη, που μετά τον εγκατέλειψε..Το τραύμα φυσικά έμεινε ανεξίτηλο και αυτός έμεινε να παραληρεί "παντόφλα.."Το ίδιο υποψιάζομαι και για σας..
(Και γω το 'χα πάθει για σύντομο χρονικό διάστημα..Όχι με τη λέξη παντόφλα οφείλω να ομολογήσω..)
Μήπως μπορώ να ευελπιστώ σε μια παραπάνω ανάλυση της τελευταίας ρήσης?
Επίσης διαφωνώ ότι 'οταν ερωτευόμαστε μια παντόφλα, ερωτευόμαστε όλες τις παντόφλες. Aντιθέτως είμαστε απολύτως πεπεισμένοι οτι η κοινότατη παντόφλα μας ειναι μοναδική.
Σπανίως συμφωνώ με τα κείμενά μου, οπότε αναγκαστικά θα συμφωνήσω μαζί σας.
Όσον αφορά την επεξήγηση της ρήσης του cummings, αγνοώ τι σημαίνει έρωτας οπότε αγνοώ και τι σημαίνει επινόηση της ανοικειότητας.
Μου θυμίζει το ανέκδοτο με τους φυλακισμένους, οι οποίοι, αφου είχαν πεί μεταξύ τους πολλες φορές όσα ανέκδοτα ήξεραν, κατέληξαν να μην τα διηγούνται αλλά να γελάνε με τον άυξοντα αριθμό τους.
Μάλλον ο εν λόγω κύριος της παντόφλας υποφέρει απο ιδρυματική συμπεριφορά, κατα την οποία το προσωρινό καθίσταται διηνεκές,επινοώντας τη μη-ανοικειότητα.
Αχ δε με διαφωτίζετε έτσι..Αφήστε δε το οτι με το να δηλώνετε οτι διαφωνείτε με τα κείμενα σας μπερδεύομαι κι άλλο..γιατί μ'αρέσουν τόσο τα -σε πολλά σημεία- παράλογα κέιμενα σας , ωστε να θέλω να πεισθώ οτι ουδόλως παράλογα είναι..
Εγώ πάλι, ερωτεύομαι τις πυτζάμες και τις κάλτσες μου - αλλά όχι και όλες τις πυτζάμες ή κάλτσες του κόσμου. :-)
Το πρόβλημα σου είναι που θες σώνει και καλά να περάσεις όλη σου τη ζωή με την ίδια παντόφλα.
Ε, δεν είσαι και ο Σαρτρ!
Μην εγκλωβίζεστε στην κυριολεξία. Το πρώτο συνθετικό του ιστιολογήματός μας είναι "nonsense".
Και μεις με nonsense σχολιάζουμε.
Δεν πρέπει;
Μου αρέσει όταν προσπαθείτε να ασκήσετε ερμηνευτική βία, χωρίς να καταφέρνετε να αντιστρέψετε το βάρος της απόδειξης. Νομίζω ότι είναι περίπτωση που καθένας μπορεί να αναφωνήσει αυθόρμητα:
αφρός
Τι αφρός;
Sentex.
Η αγαπημένη μου αφρόκρεμα.
Εννοείς ως σως, φυσικά.
Ναι. Την προτιμώ δε στον ατμομάγειρα.
MMM πατσάς ποδαράκι...
Μου αρέσει που τα πάντα σε αυτή τη ζωή τελικά καταλήγουν στην ποδολαγνεία.
νομοτελειακό.
Ο διάλογός σας με αποτελείωσε..
Και οτι έλεγα οτι τουλάχιστον σε αυτό το κείμενο κανείς δεν απεβίωσε..
Η δε ανοικείοτητα ως επινόηση του έρωτα έμεινε μυστήριο, ο Σαρτρ νόμιζα οτι είχε πολλές παντόφλες αλλά το τρελοκόριτσο υποννοει άλλα (ξανά μπέρδεμα) και το google δεν βρισκει συσχετισμό της φίρμας sentex με αφρό (ούτε με σως και ποδολαγνεία) .. και όλα αυτά την ημέρα των γενεθλίων μου..
Γενέθλια κι ακόμη δεν σας έχουν μπουκώσει καμιά πατούσα;
Μπα, με ένα δείπνο για τα κλάματα θα με μπουκώσουν..
Πατούσα, όταν μεγαλώσω λίγο ακόμα (πόσο ακόμα?) και μάθω να αντέχω τις μεγάλες συγκινήσεις..
Poor misguided fool: o έρως, ως κατεξοχήν τόπος "τυραννίας της οικειότητας" (Richard Sennett) πρέπει να επινοήσει την ανοικειότητα προκειμένου να επιβιώσει. Με άλλα λόγια, εξιδανικεύουμε (=αποδίδουμε "ανοίκειες" ιδιότητες) το αντικείμενο του έρωτός μας, για να υπομείνουμε τις πραγματικές (=οικείες) του ιδιότητες, που συνήθως είναι για τα μπάζα.
Εκλάβετε το παραπάνω ως το δωράκι μου για το γενέθλιό σας.
Ευχαριστώ πάρα πολύ για το δώρο σας...το οποίο μου γεννά νεές απορίες σε σχέση με το κείμενο σας, αλλά καθώς έχω αργήσει ήδη στο για τα μπάζα δείπνο, τη γλιτώσατε;)
Ευχαριστώ και πάλι.
καλώντας τις παντόφλες σας με το όνομά τους τις ανοικειοποιείστε. αλλιώς είστε πολύ ταυτισμένος μαζί τους. τόσο που με τον έρωτα που σας διακατέχει γι΄αυτές μπορεί και να κατηγορηθείτε για να ναρκισσισμό
Πολύ εύστοχος σχολιασμός.
Άλλωστε κάθε ερωτευμένος πρωτίστως ερωτεύεται τον εαυτό του.
ευχαριστώ για το σχολιασμό του σχολιασμού μου και παίρνω το θάρρος να σας πώ ότι σας πάει πιο πολύ ο Πετρόπουλος από την ερωτική φιλοσοφία.
Κι εγώ το ίδιο πιστεύω.
Αλλά φρονώ πως κάθε ερωτική φιλοσοφία είναι καταδικασμένη να καταλήγει σε φιλοσοφία του κώλου (βλ. "Συμπόσιο", "Αποσπάσματα του Ερωτικού Λόγου" κλπ).
αυτή είναι η τραγική της μοίρα!
Νομίζω ότι, αντιθέτως, είναι ευτυχής αυτή η μοίρα. Αλίμονο στα πράγματα που χωρούν άνετα σε λέξεις.
κανένα πράγμα δε χωρά άνετα στις λέξεις και καμιά παντόφλα στο όνομά της. γι' αυτό φαντάζομαι και θα σας ευγνωμονεί που το ξεχάσατε.
Εξαιρετικά ευγνώμων!
Ευτυχώς η παντόφλα μου έχει κατανοήσει σε βάθος τον νομιναλισμό και καταλαβαίνει από αυτά τα πράγματα.
Βικτώρια και Αλβέρτος.
(Εγώ συγκρατώ ονόματα.)
Ποδίλογε.
Το επος της Migato το κανατε εδω μεσα.
Ε, ρε Ντενιση που θελετε!
Παίζεται ακόμα το "Ποδάγρα, έρωτας και σούσι";
Να πω κάτι να σας ανάψω;
χταπόδι
Πρόστυχε.
Μου συμβαίνει και μένα καμιά φορά να μη θυμάμαι ονόματα. Συναντώ γνωστούς τους λέω γεια, τι γίνεται; Αυτοί μου απαντούν καλά εσύ; Και υποχρεώνομαι να τελειώσω τη συζήτηση εκεί.
Βέβαια στα καφενεία όπου τα πράγματα είναι πιο ελαστικά μπορεί να τύχει να κάτσω και αρκετή ώρα με κάποιον γνωστό που δεν θυμάμαι ούτε το όνομά του ούτε και κανένα άλλο στοιχείο της ταυτότητας του και να συζητήσουμε για όλα τα ενδιαφέροντα θέματα. Καλή ώρα!
Ελπίζω και εσείς να περνάτε τόσο ωραία με τις παντόφλες σας.
To καλύτερο με τις παντόφλες είναι ότι ειναι ο μονος σύντροφος με τον οποίο μπορείς να παίξεις corpore ρακέτες.
In dubio pro reo.
κάτι το θεσπέσια μη... βαρετό το μπλογκ σας - μερσούμε και αναγιγνώσκομε.
Σας ευχαριστώ.
(Θα σας επέπληττα σφόδρα για το υπονοούμενό σας -που βεβαίως δεν ισχύει-, αλλά θα συγκρατηθώ διότι σας αρέσει ο Lutoslawski).
Απαπα... αν έχει όνομα η παντόφλα, δεν μπορώ να την εκσφενδονίσω. Οπότε οι δικές μου καταδικάζονται στην ανωνυμία για να παραμείνουν δυνάμει Άγγελοι (του Τσάρλι).
Και νόμιζα ότι μόνο οι αρουραίοι είναι ικανοί για πτήσεις. Αλλά όσο ζεις μαθαίνεις, που λέει και η παντόφλα μου.
Εμφανίστηκαν οντως ιπτάμενοι αρουραίοι, πλουμ. Τι να κάνω; Είχατε δημοσιεύσει σχετικό εγχειρίδιο θυμάμαι.
Enjoyed a lot! http://www.phendimetrazine-7.info http://www.oldsmobile7.info levitra online foot fetish acyclovir Dealer phoenix subaru Cheapest oxycontin no prescription c.o.d delivery Lexapro with alcohol Webtech24 com web development Short stories for adult Elizabeth cady stanton's job lasik eye surgery 1997 dance hits childrens toys Roulette explained Samsung blood pressure monitor Blackberry 8700c games
Enjoyed a lot! » » »
Post a Comment