Διάβαζε για πολλοστή φορά το αγαπημένο του βιβλίο ("Αυτοαιδοιολειχία: 39 βήματα για οριστική απεξάρτηση", εκδόσεις Ασκαρδαμυκτί) όταν τον έπιασε μια ακατανίκητη επιθυμία για λαχανοντολμάδες. Παράτησε το βιβλίο και πήγε στο πιο φάμπιουλους εστιατόριο της πόλης, όπου έκπληκτος συνάντησε την παιδική του φίλη Τσουτσουνέλα. Δεν της μίλησε (προείχαν οι λαχανοντολμάδες) και φώναξε τον σερβιτόρο. Αυτός τον ενημέρωσε ότι το πιάτο των ονείρων του είχε τελειώσει -την τελευταία μερίδα την είχε καταβροχθίσει η Τσουτσουνέλα.
"Δεν πειράζει, θα φάω αυτήν".
"Όπως επιθυμείτε", απάντησε ο σερβιτόρος και οδήγησε την Τσουτσουνέλα στην κουζίνα για τα περαιτέρω. Αν έκανε διαφορετικά, το εστιατόριο δε θα γλίτωνε τη διαπόμπευση: ο πελάτης -εκτός του ότι έχει πάντα δίκιο- ήταν και ο γνωστότερος κριτικός γεύσης της πόλης.
Ευχαριστώ τον Ουρφ για την πρόσκληση. Με τη σειρά μου στέλνω τις λέξεις ποδάγρα, μπακαλιάρος, κλασαυχενίζομαι, φαυλεπίφαυλος, μαντολάτο στους: Thrass, Μισιρλού, Πρόβατο, Σία+Μέζα.
20 comments:
Τον φαντάζομαι χοντρό με μουστάκι και παπιγιόν, να λέει συνομωτικά στην τηλεόραση με τη βραχνή φωνή του: "Σήμερα θα μαγειρέψουμε Τσουτσουνέλα αλα κρέμ"!
Θα είχατε τουλάχιστον την ευγενική καλωσύνη να μου εξηγήσετε το νόημα των λέξεων: κλασαυχενίζομαι, φαυλεπίφαυλος, ψαλιδάτο
...ώστε να μπορέσω να σηκώσω το γάντι με την χάρη και την χαρά που σας αξίζει;
(επίσης τι θα λέγατε κάποια στιγμή να περνάγαμε στον ενικό;)
Μπεεεε :-))
Yellow Kid, χαχαχαχααα
Πρόβατε, αντιγράφω από Μπαμπινιώτη:
κλασαυχενίζομαι: έχω μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μου (χρησιμοποιείται μόνο σε ενεστώτα και παρατατικό), συνώνυμα: κορδώνομαι, επαίρομαι, ξυπάζομαι, καμαρώνω, κομπάζω
φαυλεπίφαυλος: αυτός που είναι πολύ φαύλος, συνώνυμα: αχρειότατος, πανάθλιος
ψαλιδάτο: ουπς, αυτό δεν υπάρχει στο λεξικό (είχα την εντύπωση ότι πρόκειται για σεξουαλική πρακτική), οπότε το αντικαθιστώ με το "μαντολάτο". Συγγνώμη για την απροσεξία.
(Να περάσουμε στον ενικό, ναι. Απλώς υφολογικά, ο πληθυντικός μου ταιριάζει, ως εγγύτερος στο κιτς).
"μπαλάντες της οδού Αθηνάς" ε;
...και που τις ξέρεις εσύ τις μπαλάντες της οδού Αθηνάς, ώστε να με συλλαμβάνεις όταν πλαγιαρίζω;
εεεε; Μπεεεε;
Μα, είναι ο αγαπημένος μου δίσκος του Χατζιδάκι.
να αλλά που τον έμαθες; ποιος σου τον έμαθε;
(και εμένα μου αρέσει πάρα πολύ αλλά δεν νομίζω ότι είναι ο πιο αγαπημένος μου... χμ χμ χμ... ίσως η πορνογραφία, αν και άνιση λίγο...)
μπεεε
Κλασαυχενίζεται ο φαυλεπίφαυλος για το χθεσινοβραδυνό μαντολάτο παρόλον τον προηγούμενο μπακαλιάρο σκορδαλιά...Καλά την ποδάγρα του δεν την βλέπει?
Πρόβατε, έχω κάνει κι εγώ τη θητεία μου στον Χατζιδάκι όπως κάθε κουλτουριάρης έφηβος που σέβεται τον εαυτό του. Βέβαια μετά ανακάλυψα τον Τέρη Χρυσό.
Irini, λιτή και περιεκτική όπως πάντα!
Κυριε Πλουμ
Σας είμαι θαυμαστής σας.
Έχετε γίνει μόνιμη μεταμπλόγκινγκ αναφορά μου.
Που θα πάει αυτή η κατάσταση;
Αγαπητε plume,
Λογω τεχνικων προβληματων, δηλαδη παντελη -θαλασσινο- ελλειψη συνδεσης στο διαδικτυο, το μπαλακι σας θα αναπηδησει στο blog μου τελος εβδομαδας.
Σας ευχαριστω εξ απαλων ονυχων.
Αντί για τον Τέρη Χρυσό, που είναι κάπως πασέ αυτή τη σαιζόν, θα πρότεινα τον πρόεδρο των Τσιουάουα (Chihuahua) της Ελλάδας. (sic)
Ουρφ, κι εγώ είμαι θαυμαστής μου αλλά δεν κάνω έτσι! Όσο για τα τσιουάουα, φαίνονται νοστιμότατα.
Μισιρλού, εγώ σας ευχαριστώ. Μην αγχώνεστε για το μπαλάκι -και καθόλου να μην αναπηδήσει δεν τρέχει τπτ!
Ω Θέ μου αυτό το ροζ μου προκάλεσε μερική αχρωματοψία...
Έξοχοι οι Τσουτσουνολαχανοντολμάδες, Plume ;)
συνηθως:οποιος αφηνει το εργο του κι αλλες δουλειες γυρευει ο διαλος στον κωλο του φασουλια μαγειρευει...τσιμπα ενσ αρχιδι αφου με γλυψεις πρωτα...σε διαταζω
σας συμπαθώ πολύ!
Idάκι, μερσί :)
Λολίτα, δυστυχώς νηστεύω.
Malakas, εγώ σας συμπαθώ περισσότερο.
Την επόμενη φορά να πάτε σε χονγκονγκέζικο. Σερβίρουν καταπληκτικές καρέκλες μπαμπού με ρύζι και γλυκόπικρη σάλτσα.
[προσκαλείσθε, εάν δεν βαρύνεσθε: http://sensualmonk.blogspot.com/2007/03/7.html]
Ou ming, μιαμ μιαμ.
Sensual monk, ευχαριστώ για την πρόσκληση.
consider it done αγαπητε.
Post a Comment