μέρες

Κάπου ανάμεσα Τρίτη και Τετάρτη

πρέπει να παράπεσε η αληθινή σου μέρα

Νομίζω ότι η διαφορά ανάμεσα στη μεσογειακή και τη βορειοευρωπαϊκή ματιά είναι περισσότερο διαφορά προοπτικής παρά ουσίας. Στους παραπάνω στίχους, ας πούμε, ο Ελύτης καταφάσκει στη ζωή που εμφιλοχωρεί ανάμεσα στις άψυχες μονάδες του χρόνου. Το γεγονός όμως ότι χρησιμοποιεί ένα κάπως δυσοίωνο ρήμα σαν το "παράπεσε" (αντί π.χ. "αποκαλύφθηκε") μας επιτρέπει, μαζί με τον γδούπο, να ακούσουμε και την ηχώ μιας αγωνίας.

Αυτό δηλαδή που κυνικά και χωρίς περιστροφές λέει ο Τζόις στον Οδυσσέα:

Κάθε Παρασκευή θάβει μια Πέμπτη